Af en toe doet de papa van onze drie meneertjes eens iets alleen met één van de twee oudste. We merken dat dit deugd doet, zowel voor onze meneertjes als voor onszelf.
Vandaag was het de beurt aan Thorben om eens alleen met papa op stap te gaan. En mama doet ondertussen iets leuk met de achterblijver. Eventjes één op één aandacht terwijl ons kleinste meneertje in bed ligt. En laat dat nu net zijn wat ons tweede ventje zo hard nodig heeft.
Het valt me de laatste tijd meer en meer op dat hij heel anders is als je met hem apart bezig bent. Alleen met hem een verhaaltje lezen maakt hem zoveel rustiger dan wanneer grote broer bij hem is. Niet dat hem dat lijkt te storen, die aanwezigheid van grote broer, maar hij reageert toch altijd anders...
Een tijdje geleden kwam ik het boek 'Temperamentvolle kinderen' van Eva Bronsveld tegen. Zij heeft ook een website.
Al bij het lezen van de eerste bladzijde kon ik veel van wat er beschreven werd herkennen in het gedrag van ons tweede ventje. Niet dat ik nu een stempel op hem wil plakken, helemaal niet. Er is helemaal niets mis met hem maar hij heeft wel een stevig karaktertje. Ik zie dit boek dan ook eerder als tipgever over hoe om te gaan met zijn (af en toe) moeilijk gedrag en kan het daardoor ook beter plaatsen.
Eén van de tips die Eva aanhaalt is dat geregeld tijd doorbrengen (en er dan ook echt voor je kind zijn en niet met je smartphone bezig zijn) met je kind kan helpen om in lastige situaties tot hem door te dringen. Is heel logisch maar soms is het nodig om dat eens zwart op wit te lezen.
Dus vandaag werd de klei uitgehaald. Slangen maken, autootjes maken, knippen en snijden in de klei,... Alles werd uitgeprobeerd. Veel plezier en een glunderend mannetje bij zoveel aandacht van mama. Heerlijk toch?
Met drie jongens in huis is er altijd wel iemand die iets nieuws nodig heeft.
Net nieuwe schoenen voor de oudste gekocht en dan erachter komen dat de schoenen van ons tweede meneertje precies toch wat moeilijk aangaan...
Wij wonen in een dorp waar nu niet meteen veel te shoppen valt en Maastricht (de stad die het dichtste bij ligt) is altijd vrij druk (wel gezellig!) en duur om te parkeren.
Ik zie mezelf ook niet meteen met drie boefjes door de stad banjeren, laat staan dat één van die drie ook nog schoenen moet passen.
Gelukkig bestaan er dan online winkels zodat je thuis kunt laten passen. Ook al zou ik heel graag de lokale economie sponsoren, dat is een beetje moeilijk als die economie er niet is...
Maar de zoektocht naar een leuke korte broek of een leuk t-shirt, ook online, is niet altijd makkelijk. Zeker niet als je het betaalbaar wil houden. Vandaag bijvoorbeeld was ik op zoek naar een korte broek voor ons tweede mannetje. Ik zag een short staan voor 120!! euro. Dacht eerst dat het een typefout was :-D.
Ik vind vaak mijn gading in de grote winkelketens maar ik kijk ook geregeld eens op websites zoals Lillefant.
Merken zoals Stones and Bones en Someone belanden hier geregeld in de kast aangezien het op zich nog betaalbaar is en goede kwaliteit.
Mijn absolute favoriet, zeker voor ons kleinste mannetje, is Maxomorra. Een Zweeds merk met heel leuke prints. Redelijk onbekend, zeker in ons dorp en al veel positieve reacties gehad.
En mijn meneertjes? Die hebben totaal geen interesse in kleding. Schoenen kiezen ze nogal eens graag zelf (en het moet vooral 'cool' zijn) maar de kleren mag mama nog kiezen. Zolang als het maar makkelijk zit :-).
Het meeste van de tijd geniet ik van mijn drie jongens. Het zijn alledrie leuke en lieve kereltjes (en knap ook nog ;)) en stuk voor stuk met een eigen karaktertje waar ik delen (toegegeven, goede en minder goede) van mezelf in herken.
Toch slaat soms ook wel eens de twijfel toe... Doe ik het wel goed? Aangezien ik veel thuis ben met ze, speel ik een heel grote rol in hun opvoeding. En geregeld laten mijn vaardigheden als psycholoog, pedagoog en leerkracht mij serieus in de steek. Want het geduld dat ik met kinderen heb tijdens één van de vele gesprekken op school, leg ik moeilijk aan de dag met mijn eigen kinderen. Hoe komt dat nu?
Ik denk dat één van de redenen is dat ik te dichtbij sta. Te veel verwachten, te graag willen opvoeden en het nog perfect willen doen ook... Tenslotte moeten die van mij later gelukkig, gezond en welvarend zijn. Liefst alledrie deze dingen tegelijk als het kan.
Daarom dat ik zo boos word als ons tweede mannetje voor de zoveelste keer niet luistert, of dat ik mijn geduld verlies als ik vind dat onze oudste veel te gevoelig reageert op iets banaals.
De perfecte manier van opvoeden heb ik nog niet gevonden. Ik modder maar wat aan en ga er, in al mijn positivisme, vanuit dat ik weinig mis kan doen zolang ik ze een veilige en liefdevolle omgeving én mama bied. Maar makkelijk is het zeker niet, elke dag stelt me wel voor raadsels.
Elke dag leer ik ook wel bij en besluit ik minstens één keer dat ik hetgeen vandaag niet goed liep morgen anders probeer aan te pakken.
En zolang we onszelf af en toe eens in vraag stellen en bijleren uit onze fouten zijn we goed bezig zeker ;-D.
Wat ik wel zeker weet is dat ze alledrie, met hun eigen karaktertje, enorm graag zie. Mijn bollekes en, cliché of niet, mijn alles!
Zoals de afgelopen twee weekenden stond ook het voorbije weekend in het teken van 'het tuinhuis'. Het was zwoegen en zweten voor de mannen in de familie (en dan vooral de twee papa's waarvoor zeer veel dank) maar halleluja! het staat recht.
En het is nog mooi ook en staat zover als ik kan zien echt wel stevig. Na een tuinhuis met afbladerende verf en gaten in de muren is dit echt wel een verlichting.
Aangezien er nog teveel rotzooi in de tuin staat en er toch nog wel het één en ander moet afgewerkt worden is er nog geen 'na' foto ;-).
Ondertussen was het binnen me and my boys. Gezellig maar druk. Regen buiten en verveling binnen.
Ons kleinste mannetje zocht en vond :-).
Ons tweede mannetje (met sticker) was weer even baby :-D en vond dat voor herhaling vatbaar.
En grote broer gedroeg zich als een echte grote broer. Het genot straalt van allebei de snoetjes af. Volgend jaar gaat hij naar het eerste en kan het voorlezen echt beginnen :-D.
En mama? Die is moe. Ik heb dan wel geen tuinhuis in elkaar gezet maar drie mannetjes tevreden houden is niet altijd even rustig. Maar papa is nog meer moe en laste vandaag een halve dag rust in. Voor zover als het rustig kan zijn met drie mannekes in huis ;-).
