Even rust...

Na een drukke dag met boodschappen doen, zieke kinderen verzorgen, huishoudelijke taken enzovoort enzoverder vind ik het altijd fijn om in de namiddag een rustmoment in te lassen vooraleer de avonddrukte weer losbarst.

Dus als de twee jongsten van het stel een dutje doen en de oudste zich rustig bezig houdt, zet mama zich even neer aan tafel. Een lekkere smoothie met bosvruchten en mango (zelfgemaakt want mijn goed voornemen geldt nog steeds) en een mattentaartje (niet zelfgemaakt, zo'n wonder in de keuken ben ik (nog) niet) houden me gezelschap.

Even lekker rust... totdat manneke twee of drie wakker wordt uiteraard ;-).

Broederliefde

Onze twee oudste jongens verstaan zich het meeste van de tijd goed. 

Af en toe zit het er wel eens tegen maar ze zeggen dat dit gezond is. 
Het is een kennismaking  met hoe het er in de 'echte' wereld aan toe gaat. 
Een soort van oefenschool dus. 

Ben ik blij dat het ruzie maken van hun kant en het scheidsrechteren van mijn kant toch ergens nuttig voor is ;-). 
Ik vind het vooral heel vermoeiend als ik voor de zoveelste keer moet tussenkomen in een gevecht (misschien een groot woord voor wat duw- en trekwerk) om een autootje dat ze allebei willen hebben. 
En natuurlijk is één van de andere 99 autootjes niet goed genoeg. 

Benieuwd wat dat gaat geven als de derde van het stel zich gaat moeien...

Maar goed, voorlopig zit het nog wel goed met die broederliefde.

Krachtvoer

Met één van de drie mannekes ziek is wat krachtvoer nodig. 

Dus tijd om lekkere tomaten-groentensoep te maken. 

Groentensoep zonder groenten volgens de oudste van het stel. Want in al zijn naïviteit gaan die groenten die in de ketel zitten weg als de soep gemixt wordt. En wie zijn wij om dat tegen te spreken ;-). 

Volgende groenten smijt ik er altijd bij:

1 prei

6 tomaten

1 ui

1 courgette

4 aardappelen (als je graag stevige soep hebt, doe je er wat meer in)

3 wortelen

Gekruid met een bouillonblokje en uiteraard met de onmisbare ballekes er in. Anders is het geen soep ;-).

Jip en...

Pure nostalgie. 
Kinderen van tegenwoordig hebben andere boekhelden maar voor mij maakten Jip en Janneke vroeger deel uit van een vast ritueel: het voorlezen voor het slapen gaan. 

Dit ritueel hebben wij verder gezet. Voor onze jongens is dit een heel fijn moment. Even rust, even knuffelen met mama of papa na een drukke dag. En mama en papa genieten mee.

Na vaak (een beetje te vaak) Bumba en Cars gelezen te hebben (en dan liefst ook nog hetzelfde boekje iedere avond), vond mama het tijd voor wat anders. Onder protest werd er eenzijdig dan ook besloten dat er eens een ander verhaaltje voorgelezen werd. 

Et voilà, Jip en zijn vriendinnetje werden boven gehaald. Even wennen voor de kids want 'waar zijn de prentjes mama?'. 

Hoezo, generatie van de flitsende beelden?

Aangezien het verhaaltje ging over waterplassen en springen enzo had ik de aandacht toch wel en met de vraag 'dit verhaaltje is wel heel kort mama, morgen doen we er twee hè' zag mama het toch nog goed komen met deze generatie ;-).

Uit: Jip en...: Jip en Janneke vijftig jaar. Annie M.G. Schmidt en Fiep Westendorp, Querido, 2003

Elk afscheid is een nieuw begin

Ons kleinste manneke wordt binnen een paar dagen 9 maanden. Tijd dus om zijn kleerkast op te ruimen en plaats te maken voor wat minder baby-achtige spulletjes. 

Welkom maatje 80! 

En ook al doet het me plezier om alle leuke spulletjes van de twee broers opnieuw in de kast te mogen leggen... aan de andere kant betekent dit ook het definitief opbergen (en uiteindelijk verkopen want dat krijg ik nu nog niet over mijn hart) van de kleine kleertjes waar ik hele goede herinneringen aan heb. 

Ik ben nu niet bepaald een supersentimentele emo-kip maar toch doet me dit wel iets. Afscheid van dat kruippakje dat T-manneke aan had toen hij op 6 weken terug naar het ziekenhuis moest met het RS-virus. 
Eén van zijn eerste lachjes toverde hij op zijn snoetje met dit kruippakje aan. In het ziekenhuis dan nog wel, of all places... 

Of dat pluizige slaapzakje waar ons tweede manneke zo lekker ingeduffeld lag tijdens zijn eerste koude winternachten bij mama in bed ;-). 

Een idee dat ik oppikte online was om dit soort zaken dan ook te bewaren. Tenslotte zijn dit ook herinneringen, net zoals foto's. Nu alleen nog een selectie zien te maken ;-).

Kleur in de duisternis

Kerstmis is één van mijn favoriete periodes maar eens de periode van de kerstboom en kerstlampjes voorbij is mag de lente beginnen. 

Die eerste drie maanden van het jaar duren voor mij dan ook veel te lang. Wanneer dan de eerste tulpen in de winkel verschijnen, begint het helemaal te kriebelen om wat kleur in huis te halen. 

Online op zoek naar kleur kwam ik het melamine servies van het Deens merk Rice tegen. Ik was meteen verliefd en aangezien binnenkort ons J-boefje ook gaat mee eten en drinken van tafel besloot ik alvast mijn voorzorgen te nemen. 

En natuurlijk kon ik de kleurrijke bekers en borden voor mama niet negeren ;-).

Achter het behang

Ik heb af en toe, zeker op regenachtige vakantiedagen, wel eens de neiging om twee van mijn jongens achter het behang te plakken. 
Toen ik dit boek dan ook tegen kwam online moest ik het hebben. Het bleek een juiste aankoop. 

Vooral de tips voor een rustige ochtend heb ik aandachtig gelezen. Nu nog toegepast krijgen ;-). 

Iets wat ik zeker al wist is het feit dat mijn reactie op het soms vervelende gedrag van de twee boeven bepaalt hoe de situatie verder verloopt. 
Reageer ik rustig en kalm (als in Ohmmmm, ik ben een holle booooommmm) dan merk ik dat zij ook rustiger worden. Alleen is dat niet altijd zo simpel. Zeker niet als je al te laat bent en R-boefje net dan beslist dat hij die schoenen echt niet wil aandoen. 

Innerlijk ben ik dan eerder een pruttelende stoomketel...

Van achter het behang tot over je oren. Handboek voor relaxed opvoeden door Roos Schlikker, Miloe van Beek, Elsbeth Teeling en Eva Bronsveld. Uitgeverij Kosmos.

Tapas!

Lekker makkelijk, snel klaar en je maakt het zo gezond (of ongezond uiteraard) als je zelf wil: tapas! 
Nog een voordeel van tapas is dat er voor ieder iets lekkers tussen zit. 
Een terugkerend gerecht bij ons zijn de vleesballetjes voor de jongens (uiteraard) en voor mama en papa Tzatziki met stokbrood. 
Tzatziki zelf maken heb ik me nog niet aan gewaagd maar dat staat zeker nog op de planning. 
Deze keer wel zelf gemaakt waren de tortillatosti's van Ella's kitchen. 
Met wat hamblokjes, lente-ui en cheddar kaas waren ze zeer geslaagd. 
Even in de pan en klaar. 
Van de papa van drie jongens kreeg ik de duimen omhoog. Van de twee jongens die konden proeven kreeg ik... 'vind ik niet lekker'. Achja, opdracht toch deels geslaagd.